วันที่ 15 มกราคม 2552 ยูเอสแอร์เวย์ เที่ยวบินที่ 1549 (AWE1549) ซึ่งเป็นเครื่องแอร์บัส เอ320 ที่กัปตัน เชสลีย์ บี. "ซัลลี" ซัลเลนเบอร์เกอร์ (Chesley B. "Sully" Sullenberger) ผู้ช่วยนักบินเจฟฟรี สไคลส์ (Jeffrey Skiles) เป็นคนขับลงจอดบนน้ำฉุกเฉินแบบไม่เดินเครื่องในแม่น้ำฮัดสินหลังการชนนกหลายครั้งเป็นเหตุให้เครื่องยนต์เจ็ตทั้งสองเครื่องหยุดทำงาน ผู้โดยสารและลูกเรือทั้งหมด 155 คนบนเครื่องได้รับการอพยพหลบภัยจากลำตัวเครื่องที่จมน้ำบางส่วนขณะจมลงแม่น้ำ โดยได้รับการกู้ภัยจากเรือที่อยู่ในละแวกนั้น มีคนบนเครื่องได้รับบาดเจ็บหลายคน บางคนบาดเจ็บสาหัส แต่มีเพียงคนเดียวที่ต้องให้เข้าโรงพยาบาลข้ามคืน เหตุการณ์นี้ถูกเรียกว่า "ปาฏิหารย์แม่น้ำฮัดสัน" และไม่นาน บางบันทึกก็ยกกัปตันซัลเลนเบอร์เกอร์เป็นวีรบุรุษ
อากาศยานลำนี้เป็นแอร์บัส เอ320-200 เลขทะเบียน N106US กำลังปฏิบัติงานเป็นเที่ยวบินพาณิชย์โดยสารในประเทศตามกำหนดของยูเอสแอร์เวย์จากท่าอากาศยานลากวาร์เดียในนครนิวยอร์กสู่ท่าอากาศยานนานาชาติชาร์ล็อตต์ดักลาส ในชาร์ลอตต์ รัฐนอร์ธแคโรไลนา หลังเริ่มบินได้ประมาณสามนาที เมื่อเวลา 15:27 น. ตามเวลามาตรฐานตะวันออก เครื่องชนฝูงห่านแคนาดาระหว่างการไต่ระดับช่วงแรกจากท่าอากาศยานลากวาร์เดีย อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของสะพานจอร์จวอชิงตันไม่มาก การชนนกทำให้เครื่องยนต์เจ็ตทั้งสองเสียพลังงานอย่างรวดเร็ว
เมื่ออากาศยานเสียความสูง ลูกเรือบนเครื่องของเที่ยวบินตัดสินใจว่าเครื่องไปไม่ถึงสนามบินที่ใกล้ที่สุด พวกเขาจึงหันลงใต้และเลื่อนเหนือแม่น้ำฮัดสัน สุดท้ายลงจอดนอกใจกลางแมนฮัตตันใกล้พิพิธภัณฑ์อินเทอร์พิดซี-แอร์-สเปซ (Intrepid Sea-Air-Space Museum) ประมาณสามนาทีหลังเสียพลังงาน
ลูกเรือของเที่ยวบินที่ 1549 ได้รับรางวัลเหรียญของสมาคมนักบินทางอากาศและต้นหนอากาศ (Master's Medal of the Guild of Air Pilots and Air Navigators) คำประกาศกิตติคุณของรางวัลเขียนว่า "การลงจอดและอพยพหลบภัยฉุกเฉินโดยปราศจากการเสียชีวิตนี้เป็นความสำเร็จทางการบินอย่างวีรชนและเป็นเอกลักษณ์" สมาชิกคณะกรรมการความปลอดภัยการขนส่งแห่งชาติ คิตตี ฮิกกินส์ อธิบายเหตุการณ์นี้ว่า "การลงจอดฉุกเฉินที่ประสบความสำเร็จที่สุดในประวัติศาสตร์การบิน"
อ่านบทความฉบับสมบูรณ์ได้ที่ http://th.wikipedia.org/wiki/ยูเอสแอร์เวย์_เที่ยวบินที่_1549
